Mieszkanie

Nadaje się przede wszystkim na rabaty i obwódki. Dużą zaletą tej rośliny jest niewybredność – dobrze rośnie na każdej glebie, byleby dość wilgotnej. Wymaga natomiast dużo słońca. Jeżeli uda nam się dostać rozsadę werbeny (jest jeszcze rzadko produkowana), można ją wysadzić do gruntu na początku maja, gdyż na chłody jest wytrzymała. Zwykle łatwiej jest jednak o nasiona, a więc wówczas można przygotować rozsadę w domu. Na wyprodukowanie 1000 sztuk rozsady trzeba wysiać około 5 gramów nasion. Ilość ta zmieści się w skrzynce o wymiarach 30 x 50 cm. Nasiona wysiewa się w połowie marca. Po miesiącu pikujemy siewki w rozstawie 4×5 cm, a w maju wysadzamy na rabaty co 15-25 cm, zależnie od wysokości.

Werbenę – roślinę raczej zapomnianą – znowu zaczyna się spotykać w ogrodach. Ostatnio pojawiły się nowe odmiany, co wskazuje na zwiększone zainteresowanie hodowców i odbiorców. Odmiany wysokie (Verbena hybrida grandiflora) wyrastają do 40 cm i mają większe kwiaty, a odmiany karłowe (Verbena hybrida nana campada) osiągają wysokość 20 cm i odznaczają się zwartą budową. Kwiaty werbeny są raczej drobne, lecz zebrane w dość duże. gęste, główkowate kwiatostany. Barwy ich są ogromnie urozmaicone – nie brakuje żadnego koloru, są też kwiaty paskowane, kreskowane i z „oczkiem”. Werbena kwitnie długo – od lipca do późnej jesieni, a ponadto ładnie pachnie.

Roślina ta zasługuje na odrobinę miejsca w ogrodzie że względu na przepiękny zapach, uważany za ładniejszy nawet od woni maciejki. Nie jest specjalnie dekoracyjna, choć dość okazała, ale zapach jej, po zachodzie słońca, wystarczy za wszystkie inne zalety. Tytoń ozdobny wyrasta do 120 cm i silnie się rozkrzewia. Liście ma dość duże, otoalne, nieco faliste, kwiaty mleczno- białe, o kształcie przypominającym trochę duże narcyzy, osadzone na długiej rurce i zebrane luźno po kilka na końcu łodygi. W dzień są zamknięte, otwierają się wieczorem i pozostają otwarte przez całą noc. Roślina ta kwitnie od lipca do września włącznie. W ogrodzie najlepiej posadzić ozdobny tytoń w grupie (3-5 sztuk) na trawniku lub wkomponować w rabatę bylinową. Tytoń lubi żyzną, próchniczną i przepuszczalną glebę.

Szałwia wymaga żyznej gleby, będącej od dawna w uprawie oraz wilgotnej. Lubi też dużo słońca, choć kwitnie i w lekkim półcieniu. Fakt, że na kwietnikach miejskich sadzona jest w warunkach często różnych od wymaganych i nie podlewana, nie powinien być traktowany jako dowód, że jest niewybredna, gdyż rośnie tam kiepsko i nie wykazuje nawet w połowie swych możliwości. Rozsady szałwii nie warto produkować samemu, gdyż łatwo ją nabyć w każdym większym mieście. Do gruntu wysadza,się ją po 20 maja, przymrozki są bowiem dla niej bardzo szkodliwe. Sadzić należy w rozstawie 20 *20 cm. Gdy tylko się przyjmie, trzeba uszczknąć końce pędów, aby rośliny silnie się rozkrzewiły. Pielęgnowanie polega przede wszystkim na obfitym podlewaniu i wycinaniu przekwitłych kwiatostanów, które szpecą rośliny.

Szałwia jest na ogół znana z kwietników miejskich, gdzie ją często sadzą ze względu na wyjątkowo intensywną, szkar- łatnoczerwoną barwę i długi okres kwitnienia – do silnych przymrozków. Przeciętna wysokość tej rośliny to 30-40 cm. Kwiaty zebrane są w regularne, raczej wąskie kłosy, kwitną długo i nieprzerwanie od końca czerwca do października. Szałwia nadaje się wyłącznie na duże kwietniki i rabaty, gdzie lepiej stosować ją bez towarzystwa innych roślin, gdyż wszystkie przytłoczy swym jaskrawym kolorem. Można ewentualnie otoczyć ją obwódką z białej smagliczki albo ciemnoszafirowej lobelii. Ze względu na dość „krzykliwy” efekt nie harmonizuje idealnie z kameralnymi wnętrzami małych ogródków i lepiej stosować ją tam z umiarem.

Petunia kwitnie obficie i długo – od czerwca do października. Jak już wspomniano, jest niewybredna; wystarcza jej przeciętna ziemia ogrodowa, średnio wilgotna. Dobrze rośnie i kwitnie na słońcu, ale nie gorzej w miejscach półcienistych. Jeżeli chcemy posadzić oetunie na kwietniku, to można jego powierzchnię ukształtować tak, aby był lekko wypukły. Roślina ta nadaje się też do sadzenia w dekoracyjnych pojemnikach — np. wazach i misach, stosowanych czasem w nowocześnie wyposażonych ogródkach. Na kwietniki lepiej wybierać rośliny o sztywnych pędach, do pojemników zwisające. Rozmnażanie petunii w warunkach amatorskich jest c/ość kłopotliwe i rzadko daje dobre wyniki, toteż najwygodniej kupić gotową rozsadę, którą produkuje prawie każdy zakład ogrodniczy. Do gruntu wysadza się ją od połowy maja do czerwca, co 15-20 cm. Przy sadzeniu trzeba uważać, aby rozsady nie umieszczać głębiej niż rosła w inspekcie. Petunie wytrzymują nawet parodniową suszę, lepiej jednak nie wymagać za wiele i regularnie je podlewać, uważając, aby nie zalewać kwiatów i liści. W ciągu lata 2-3 razy można je zasilić mieszanką nawozów mineralnych